Nederlands
Latest posts
0
GEORGIA PART 4 – FROM MESTIA TO TBILISI Na zoveel gelopen te hebben was het tijd om weer wat kilometers met de auto te gaan maken. En autorijden is hier in Georgia alles behalve saai. Je kunt het zo gek niet bedenken of je maakt het hier mee. Af en toe zitten we in de auto en verbazen we ons erover hoe sommige dingen zo snel normaal worden. Zo moet je hier beter op de weg letten op de goede wegen dan op de slechte wegen. De slechte wegen zitten vol met gaten, deuken, bulten en onverwachte gevaren, maar hier ben je dan op voorbereid, je rijdt immers op een slechte weg. Het gevaar ligt hem dus in de relatief goede wegen. Deze wegen hebben ongeveer net zoveel gaten en deuken en bulten als de slechte wegen alleen dan verstopt in het asfalt waar je ze niet verwacht. Daarnaast zijn er de dieren. Op de slechte wegen rijden we zo langzaam dat we de dieren makkelijk kunnen ontwijken, maar rijden we op een “goede” weg en rijden we dus zo’n 80km per uur moeten we ons er steeds van bewust zijn dat er zomaar eens een koe om de hoek kan staan. En er lopen niet alleen koeien op straat, ook varkens met hun biggetjes, ezels, kippen, kalkoenen, eenden, geiten en schapen. Langzaam raken we gewend aan deze beestenboel, maar over de rijstijl van velen Georgiërs zullen we niet eens beginnen. Van Mestia reden we in de richting van de kleine stad Chiatura. De stad is bekend vanwege haar kabelbaan uit het Sovjet tijdperk, verder is deze stad qua uiterlijk ook niet veel veranderd de laatste 25 jaar, dus zeker interessant om dit met eigen ogen te gaan zien. Dat het een lange dag zou zijn met nog veel kilometers te gaan wisten we, maar dat we pas in het donker aan zouden komen hadden we van te voren niet kunnen bedenken. We hadden in Mestia al bekeken waar we ongeveer wilden slapen. Er waren een aantal picknick plekken in de buurt van een oud klooster dat weer dichtbij Chiatura ligt. Ideaal om te kamperen. Alleen liggen er in het deel van Georgië waar we doorheen moesten niet heel veel goede wegen. We moesten dus of een heel eind om of vertrouwen op de navigatie, het werd dat laatste. We reden over ontzettend slechte wegen en kwamen ontelbaar veel dieren tegen. We aten in de auto terwijl we reden en stopten voor niets. Omdat Dani het laatste stuk aflegde als volleerd rally pro kwamen we, net voordat het echt pikken donker werd, aan op onze bestemming. De volgende dag reden we naar Chiatura. Alsof de tijd heeft stilgestaan, dit is absoluut wat je je voorsteld bij een oude sovjet stad. Niet zozeer het centrum, maar zeker de voorstad. Oude lelijke blokkenflats, treurige straten en zelfs op de plekken waar je eigenlijk wil geloven dat er niemand meer woont hangt de was nog gewoon buiten. We parkeerden de auto in het chaotische centrum en toen we richting het centrale plein liepen om de famous kabelbaan te zoeken begrepen we waarom het zo’n chaos was in het centrum. Er werden televisie opnames gemaakt en verschillende straten waren afgesloten. Ergens nog verbaasd over wat er allemaal gaande was, kwam een van de geïnterviewde mannen op ons afgelopen. “Aah you’re tourists?” “How do you like Georgia”. Uhmm fantastisch was ons antwoord natuurlijk. Er stond inmiddels een grote camera op ons gericht en er werden flyers in onze handen gedrukt. Na nog wat heen en weer geklets ging de beste man weer verder met handjes schudden. De Georgische media was alleen nog niet klaar met ons en we moesten ook nog even op de foto. De verkiezingen komen eraan in Georgië en alle partijen geven hun beste om positief over te komen. Ook al hebben we niets te doen met Georgische politiek, toch zochten we even de belangrijkste punten van deze partij op. Niet dat we straks in het Georgische 20:00 journaal voorbij komen kletsend met een partij met idealen waar we het absoluut niet mee eens zijn. Het bleek allemaal reuze mee te vallen en wat er met het foto en video materiaal gedaan is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Na dit spektakel gingen we maar snel op zoek naar de kabelbaan. We moesten even wachten maar dat was niet erg, want wat een kabelbaan was dit. Dat het überhaupt nog bestaat en ook daadwerkelijk nog functioneert. De kabelbaan is gratis en de bestemming is compleet oninteressant. Het verbindt het centrum namelijk met een hoop sovjetflats ergens op een berg. Het ritje is desalniettemin 100% de moeite waard. Vanuit Chiatura reden we naar Borjomi. De stad van het water vandaan komt wat dezelfde naam draagt. Borjomi is een heel bekend merk water in Georgië, maar ook in Rusland. Bussen vol russen komen dan ook iedere dag hierheen om de plek te bewonderen waar hun water wordt gemaakt. Het leek ons wel interessant om dit te bekijken, dat was het eigenlijk niet. Er is een park waar je €0,70 per persoon entree voor betaald. In dit park zijn verschillende bronnen met het bekende water, er is een speelparadijs voor kinderen, er zijn een paar barretjes, een aantal kermisattracties en een soort van museum/tentoonstelling. Gelukkig lag het op onze route en zijn we er niet speciaal voor omgereden. In het hoger gelegen deel van het park vonden we een plekje om te slapen. De volgende stond Vardzia op de planning. Een eeuwenoude stad gebouwd in de rotsen. We hadden gehoord dat de weg hiernaartoe prachtig zou zijn, dus we hadden hier erg veel zin in. Onderweg stopten we eerst om een fort te bezoeken, dit hadden we vrij snel gezien, op naar Vardzia dus. De route was prachtig. We reden langs een riviertje door valleien te midden van hoge bergen met de mooie bruine, droge herfstkleuren. We stopten een aantal keer en tegen 13:00 kwamen we aan in Vardzia. We aten wat en bekeken het bouwwerk van buitenaf. Na een kleine research op Wikipedia besloten we niet naar binnen te gaan. In plaats daarvan reden we al een heel stuk in de richting van Tbilisi. Ook dit was weer een prachtige weg, vol dieren, gaten in de weg, super afgelegen dorpjes en prachtige uitzichten. Op ongeveer 60 kilometer voor Tbilisi stopten we en vonden we een plek om te slapen. We verzamelden de documenten die we nodig dachten te hebben de Iraanse ambassade, want die moesten we de volgende dag een bezoekje brengen.
After all the hiking it was time to pick up the car and start driving again. Driving in
Read more
0
GEORGIA PART 3 – THE MONSTER HIKE
From Mestia to Ushguli, where shall we start? What a hike, stunning views, a pretty hard challenge, fantastic guest houses and delicious food, what…
Read more
0
GEORGIA PART 2 – BATUMI
All the restaurants we are passing seem to have very loud music, it’s probably meant
Read more
0
GEORGIA PART 1 – A WARM WELCOME
New country, new people, new food, new money and a different language. After
Read more
Latest Posts
-
GEORGIA PART 4 – FROM MESTIA TO TBILISI Na zoveel gelopen te hebben was het tijd om weer wat kilometers met de auto te gaan maken. En autorijden is hier in Georgia alles behalve saai. Je kunt het zo gek niet bedenken of je maakt het hier mee. Af en toe zitten we in de auto en verbazen we ons erover hoe sommige dingen zo snel normaal worden. Zo moet je hier beter op de weg letten op de goede wegen dan op de slechte wegen. De slechte wegen zitten vol met gaten, deuken, bulten en onverwachte gevaren, maar hier ben je dan op voorbereid, je rijdt immers op een slechte weg. Het gevaar ligt hem dus in de relatief goede wegen. Deze wegen hebben ongeveer net zoveel gaten en deuken en bulten als de slechte wegen alleen dan verstopt in het asfalt waar je ze niet verwacht. Daarnaast zijn er de dieren. Op de slechte wegen rijden we zo langzaam dat we de dieren makkelijk kunnen ontwijken, maar rijden we op een “goede” weg en rijden we dus zo’n 80km per uur moeten we ons er steeds van bewust zijn dat er zomaar eens een koe om de hoek kan staan. En er lopen niet alleen koeien op straat, ook varkens met hun biggetjes, ezels, kippen, kalkoenen, eenden, geiten en schapen. Langzaam raken we gewend aan deze beestenboel, maar over de rijstijl van velen Georgiërs zullen we niet eens beginnen. Van Mestia reden we in de richting van de kleine stad Chiatura. De stad is bekend vanwege haar kabelbaan uit het Sovjet tijdperk, verder is deze stad qua uiterlijk ook niet veel veranderd de laatste 25 jaar, dus zeker interessant om dit met eigen ogen te gaan zien. Dat het een lange dag zou zijn met nog veel kilometers te gaan wisten we, maar dat we pas in het donker aan zouden komen hadden we van te voren niet kunnen bedenken. We hadden in Mestia al bekeken waar we ongeveer wilden slapen. Er waren een aantal picknick plekken in de buurt van een oud klooster dat weer dichtbij Chiatura ligt. Ideaal om te kamperen. Alleen liggen er in het deel van Georgië waar we doorheen moesten niet heel veel goede wegen. We moesten dus of een heel eind om of vertrouwen op de navigatie, het werd dat laatste. We reden over ontzettend slechte wegen en kwamen ontelbaar veel dieren tegen. We aten in de auto terwijl we reden en stopten voor niets. Omdat Dani het laatste stuk aflegde als volleerd rally pro kwamen we, net voordat het echt pikken donker werd, aan op onze bestemming. De volgende dag reden we naar Chiatura. Alsof de tijd heeft stilgestaan, dit is absoluut wat je je voorsteld bij een oude sovjet stad. Niet zozeer het centrum, maar zeker de voorstad. Oude lelijke blokkenflats, treurige straten en zelfs op de plekken waar je eigenlijk wil geloven dat er niemand meer woont hangt de was nog gewoon buiten. We parkeerden de auto in het chaotische centrum en toen we richting het centrale plein liepen om de famous kabelbaan te zoeken begrepen we waarom het zo’n chaos was in het centrum. Er werden televisie opnames gemaakt en verschillende straten waren afgesloten. Ergens nog verbaasd over wat er allemaal gaande was, kwam een van de geïnterviewde mannen op ons afgelopen. “Aah you’re tourists?” “How do you like Georgia”. Uhmm fantastisch was ons antwoord natuurlijk. Er stond inmiddels een grote camera op ons gericht en er werden flyers in onze handen gedrukt. Na nog wat heen en weer geklets ging de beste man weer verder met handjes schudden. De Georgische media was alleen nog niet klaar met ons en we moesten ook nog even op de foto. De verkiezingen komen eraan in Georgië en alle partijen geven hun beste om positief over te komen. Ook al hebben we niets te doen met Georgische politiek, toch zochten we even de belangrijkste punten van deze partij op. Niet dat we straks in het Georgische 20:00 journaal voorbij komen kletsend met een partij met idealen waar we het absoluut niet mee eens zijn. Het bleek allemaal reuze mee te vallen en wat er met het foto en video materiaal gedaan is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Na dit spektakel gingen we maar snel op zoek naar de kabelbaan. We moesten even wachten maar dat was niet erg, want wat een kabelbaan was dit. Dat het überhaupt nog bestaat en ook daadwerkelijk nog functioneert. De kabelbaan is gratis en de bestemming is compleet oninteressant. Het verbindt het centrum namelijk met een hoop sovjetflats ergens op een berg. Het ritje is desalniettemin 100% de moeite waard. Vanuit Chiatura reden we naar Borjomi. De stad van het water vandaan komt wat dezelfde naam draagt. Borjomi is een heel bekend merk water in Georgië, maar ook in Rusland. Bussen vol russen komen dan ook iedere dag hierheen om de plek te bewonderen waar hun water wordt gemaakt. Het leek ons wel interessant om dit te bekijken, dat was het eigenlijk niet. Er is een park waar je €0,70 per persoon entree voor betaald. In dit park zijn verschillende bronnen met het bekende water, er is een speelparadijs voor kinderen, er zijn een paar barretjes, een aantal kermisattracties en een soort van museum/tentoonstelling. Gelukkig lag het op onze route en zijn we er niet speciaal voor omgereden. In het hoger gelegen deel van het park vonden we een plekje om te slapen. De volgende stond Vardzia op de planning. Een eeuwenoude stad gebouwd in de rotsen. We hadden gehoord dat de weg hiernaartoe prachtig zou zijn, dus we hadden hier erg veel zin in. Onderweg stopten we eerst om een fort te bezoeken, dit hadden we vrij snel gezien, op naar Vardzia dus. De route was prachtig. We reden langs een riviertje door valleien te midden van hoge bergen met de mooie bruine, droge herfstkleuren. We stopten een aantal keer en tegen 13:00 kwamen we aan in Vardzia. We aten wat en bekeken het bouwwerk van buitenaf. Na een kleine research op Wikipedia besloten we niet naar binnen te gaan. In plaats daarvan reden we al een heel stuk in de richting van Tbilisi. Ook dit was weer een prachtige weg, vol dieren, gaten in de weg, super afgelegen dorpjes en prachtige uitzichten. Op ongeveer 60 kilometer voor Tbilisi stopten we en vonden we een plek om te slapen. We verzamelden de documenten die we nodig dachten te hebben de Iraanse ambassade, want die moesten we de volgende dag een bezoekje brengen.
After all the hiking it was time…
-
GEORGIA PART 3 – THE MONSTER HIKE
From Mestia to Ushguli, where shall we…
Copyright © 2017. All rights reserved
Design by Remark-this