English
Nog even alles invullen voor de aanvraag van ons Turkmeens visum en dan zouden we donderdag om 06:30 in de auto zitten naar Brussel. Twee dagen voor vertrek paste dit natuurlijk niet in de planning. De aanvraag formulieren moesten dan ook om 06:30 op diezelfde donderdagochtend nog ingevuld worden en voordat we weg konden was het een uur later.
In Brussel hebben wij alle papieren afgegeven bij de ambassade van Turkmenistan. Normaal gesproken duurt het twee weken voordat je weet of je visum is goedgekeurd, hier gaat de laatste tijd helaas vier weken overheen. Niemand weet waarom en wij wachten rustig af.
10 juni 2017
En toen was het eindelijk zo ver. De dag van vertrek was daar. Om 10:00 zouden we vertrekken en alhoewel veel mensen gedacht hebben dat we dat niet zouden redden zijn we na een klein emotioneel afscheid om half 11 vertrokken. Om 09:00 moest er door Tom nog even een nieuwe telefoon gekocht worden, want die van hem ging vrijdagavond rond een uurtje of 11 goed kapot. Belangrijk om te vermelden is dat dit niet Tom zijn eigen schuld was. We zullen ook niet verklappen wie zijn schuld dit wel was, want om 09:15 op zaterdagochtend had Tom alweer een nieuwe telefoon en was het probleem opgelost.
Vrijheid, blijheid!! Na zoveel voorbereidingen, gesprekken, avondjes internet afstruinen en heel wat uurtjes aan de auto geklust te hebben waren we dan eindelijk onderweg. Wat is dit fijn. Hier hebben we al die tijd naartoe gewerkt.
Het begon als een droom, dit werd een plan en nu is het werkelijkheid.
Enthousiast en vol adrenaline zijn we Wijchen, Nederland uitgereden om uiteindelijk via België en Luxemburg in Duitsland uit te komen. Vrij snel hadden wij een camping gevonden en op een idyllisch plekje aan het water hebben wij onze daktent uitgeklapt. Daar zaten we dan, onze grote reis was eindelijk begonnen. Met een vooral onwennig gevoel besloten we om een rondje te gaan hardlopen. Dit bleek een goed idee, want daarna hebben we rustig en voldaan zitten eten en kletsen over hoe we wel kunnen wennen aan dit leven.
Leuke foto’s?
Geen Duitse muggen daar aan het water?
Gezellig om te lezen!
Heel veel muggen, we zijn er nog niet vanaf, het worden er alleen maar meer?
wát een verademing voor jullie moet het zijn, om op deze manier bij te komen na zo’n hectiek!! maar de echte spanning komt nog….we leven met jullie mee?
Dat was inderdaad wel even fijn, maar de hectiek was ook gezellig hoor??
Fijn om zo op de hoogte te blijven. Ben super trots!
Dankje ? We gaan heel hard ons best doen veel leuke verhaaltjes te schrijven. Gelukkig is dat niet zo moeilijk met al deze nieuwe ervaringen iedere dag!
Hoi Daan en Tom
Ik ben de moeder van Jamie zoals jij Daan wel weet maar Tom niet.
Ik ga er vanuit dat jullie de reis van je leven gaan maken en ik wens jullie alle goeds maar vooral veel plezier toe. Jullie komen vast heel “rijk” terug.
Liefs Marion
Hoi Marion, bedankt voor je leuke berichtje. Beetje een late reactie ivm slecht internet, maar super dat je de weg naar onze site gevonden hebt ?